نگاهی تطبیقی به صنعت »براعت استهلال« و دیدگاه ادیبان به نسبت به تعریف و کاربرد آن
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 185
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ADCONF04_002
تاریخ نمایه سازی: 20 تیر 1402
چکیده مقاله:
براعت استهلال» یا «شگرف آغازی در گذشته ادب فارسی غالبا در باب شعر و نظم به کار رفته است؛ چنانکه اگر شاعری قصیده قطعه یا غزلی می سرود و در محضر جمعی می خواند یا واگذار می کرد که خوش صدایی آن را بخواند مخاطبان در همان ابتدای شعر به وجد می آمدند و به تایید و تحسین می پرداختند و به زبان امروزی با مفهوم شعر ارتباط برقرار می کردند که نشانه براعت استهلال بود و قبول افتادن حرکت آغازین اثر در ادبیات فارسی با توجه به قدمت چند صد ساله اصطلاح براعت استهلال و پیشینه دست کم پنج هزار ساله انواع داستان، می توانیم قاطعانه بگوییم که داستان نویسان و شاعران نامدار پیوسته . به مساله خوش آغازی به عنوان یک امر فنی هنری مستقل از فنون دیگر بلاغت میاندیشیده اند و وظیفه مندانه به آن می پرداخته اند. در این پژوهش نخست به نظر ادیبان و پژوهشگران معاصر در رابطه با براعت استهلال می پردازیم و سپس نظر ادیبان کلاسیک فارسی در خصوص این تکنیک ادبی را بررسی می کنیم. نتیجه حاصل از پژوهش نشان می دهد که بلاغیون کهن بر خلاف اینکه این صنعت را میشناخته اند، همگی یکسان به آن نپرداخته اند و همچنین نظرات و دیدگاههای گوناگونی به آن دارند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین سلیمی
استادیارگروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خلیج فارس بوشهر
رضا قاسمی
مربی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد شهرکرد