بررسی تطبیقی الگوهای طراحی اقلیمی زیستگاه ها در اقلیم معتدل و مرطوب گیلان و تفلیس

در نگاهی جامع، دانش بومی را میتوان به عنوان سرمایه ای ملی برای ارزشهای هر قومی را در برمیگیرد. شناخت بوم، فرم و معماری بومی میتواند پیش زمینه ای برای حل مشکلات معماری حال حاضر باشد. لذا معماری بومی را نباید به عنوان تاریخی از گذشته بلکه نیازی برای بازبینی ویژگیهای مثبت آن برای دنیای معماری امروزی دانست. امروزه کشورها درزمینه معماری برنامه ریزیهای دقیقی را انجام میدهند تا به کمک معماری اقلیمی و بومی بتوانند ضمن محافظت از ساکنین خود در برابر شرایط اقلیمی نامطلوب، آسایش و رفاه را برای آنان به ارمغان بیاورند. معماری بومی دو شهر گیلان و تفلیس به عنوان الگویی ارزشمند از طراحی منطبق با اقلیم به شمار میرود. اقلیم معتدل و مرطوب در این دو شهر شرایط ویژه ای را برای ساکنین ایجاد کرده است. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تطبیقی الگوهای طراحی دو شهر به منظور ارائه راهکارهای نوین برگرفته از معماری بومی است. این پژوهش برگرفته از منابع کتابخانه ای، آماری و اسنادی به روش تحلیلی و پژوهشی و درنهایت نتیجه گیری تطبیقی با اهداف کاربردی است. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که ضمن شباهتهای کالبدی در طراحی بومی در هر دو شهر الگوهای متفاوتی در فرم، چیدمان فضایی، تعداد طبقات، نوع و ساختار مصالح پی، دیوار و سقف همچنین نحوه به کارگیری تزئینات و بازشوها وجود دارد.

کلیدواژه ها:

طراحی اقلیمی ، معماری بومی ، اقلیم معتدل و مرطوب ، شهر گیلان ، شهر تلفیس.