واکاوی ردپای معماری بومی در شکل گیری الگوی ساختار بناهای مسکونی بومی

معماری فقط مجموعه ای از سبک ها و فرم ها نیست، حتی کاملا با شرایط اجتماعی و اقتصادی خود را مشخص نمی کند بلکه مجموعه ای از این هاست. معمولا وقتی صحبت از بناهای سنتی و قدیمی میشود اولین چیزی که به نظر می رسد مصالح بوم آور آن است. معماری بومی برگرفته از الگوهای فرهنگی و نمایانگر آداب و رسوم، روحیه، احساسات، اندیشه و عقیده، ذوق و سلیقه و هنر جامعه است. لذا رشد شکاف بین گذشته و حال و فرسایش فرهنگ بومی لزوم توجه بیشتر معماران به کالبد معماری بومی را ایجاب می کند. معماری بومی در دهه های اخیر بیش از گذشته مورد توجه محافل معماری قرار گرفته است. یافتن یک ویژگی مشترک که در برگیرنده همه گونه های تاریخی و جغرافیایی معماری بومی باشد، در شناخت بهتر این معماری راهگشا خواهد بود . از طرفی معماری بومی در معماری دارای ابعاد گوناگونی بوده است؛ بررسی این ویژگی در معماری بومی اساس این پژوهش بوده، حال پرسش اصلی تحقیق بدین گونه مطرح می گردد، چگونه در یک منطقه با شرایط یکسان اقلیمی، خانه هایی با فرم ها و ابعاد مختلف شکل گرفته است؟ در پژوهش حاضر روش تحقیق در دسته بندی کلی کیفی می باشد، هدف از پژوهش حاضر در خصوص معماری بومی نشان می دهد که معماری بومی با آنکه در طول تاریخ دستخوش پدیدههای دگرگون کننده بوده توانسته هویت ویژه خود را حفظ کند، شناسنامه ی معتبر از مردم یک سرزمین به شمار می رود . توجه به ابعاد و عوامل گوناگون معماری بومی را میتوان به عنوان یک ویژگی آشکار در تاثیرگذاری فرم خانه ها دانست. باید دریابیم که معماری امروز و فردای ما نمی تواند بی رابطه با معماری گذشته باشد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، فرهنگ بومی ، مسکن بومی ، طراحی بوم گرا.