سهم افراد دارای معلولیت از بازارکاراستان قزوین (مطالعه موردی کانون معلولین توانا)

جامعه ی سالم جامعه ای است که درآن تمام افراد زیرمجموعه بتوانند استعدادهای خود را به شیوه ای مطلوب به عرصه ی ظهور برسانند و درآبادانی جامعه ی خود نقش آفرین باشند. در این میان جوامعی که نتوانند افراد دارای معلولیت را به عنوان افرادی دارای حق برابر با افراد سالم (در بهره مندی از امکانات برای شکوفایی توانمندی ها) بپذیرند اصطلاحا خود جوامعی دارای معلولیت نامیده می شوند. درکشور ما ایران به منظور ایجاد فرصت شکوفایی استعدادهای افراد دارای معلولیت مجموعه قوانینی تحت عنوان قانون حمایت ازحقوق معلولان در مجلس شورای اسلامی تصویب شده به تایید شورای نگهبان رسیده و از جانب دستگاه های اجرایی کشور لازم الاجراست.در این میان یکی از مهم ترین چالش هایی که افراد دارای معلولیت با آن مواجه هستند، مسائل مربوط به کاریابی و اشتغال و پس از آن مسئله ی امنیت و رضایت شغلی است. این مسئله تا آن جا اهمیت دارد که در صورت حل شدن خود میتواند تا حد زیادی به رفع سایر مشکلات منجر شود. افراد دارای معلولیت در صورت پیدا کردن شغلی مناسب از سویی منبع درآمد خواهند داشت که این امرهزینه های درمانی آن ها را تا حد قابل قبولی پوشش می دهد و میتواند کیفیت زندگی آن ها را بهبود ببخشد و از سویی دیگر احساس امنیت و رضایت شغلی ناشی از پیدا کردن شغلی مناسب به لحاظ روانی می تواند احساس ارزشمندی را در فرد معلول ایجاد کندو به واسطه ی این احساس فرد قدرت رویارویی با سایر چالش های زندگی را به دست می آورد لذا می تواند به عنوان عضوی از جامعه در حل مشکلات تاثیرگذار باشد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی دیدگاه ها و نظرات افراد دارای معلولیت توانمند در زمینه ی کاریابی، اشتغال و میزان امنیت و رضایت شغلی صورت گرفت. امید است که با برنامه ریزی صحیح و دقیق و برقراری امکانات مناسب وضعیت اشتغال افراد دارای معلولیت ارتقا یابد. همچنین ضروری است که زمینه ی آشنایی بیشتر افراد جامعه با افراد دارای معلولیت از طریق رسانه های جمعی فراهم شود تا درک متقابل در جامعه افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

معلولیت ، کاریابی ، اشتغال.