راهکارهای تاب آوری و انعطاف پذیری شهرها در برابر بلایای طبیعی

امروزه هدف اصلی تاب آوری شهرها به عنوان یک مفهوم نوآورانه در طراحی شهری، آسیب پذیری کمتر و انعطاف پذیری بیشتر در برابر تنش ها و حوادث است به طوری که شهر در مواقع وقوع بحران ها با سرعت به شرایط جدید پاسخ داده و کمترین آسیب را ببیند. بعضی از کارشناسان شهرسازی بر این باورند تاب آوری شهری به یک ساختار مدیریتی یکپارچه نیاز دارد و باید شهرهای تاب آور را برای آینده توسعه داد؛ به اعتقاد آنها هر شهری که تحمل مخاطرات را داشته باشد و بعد از وقوع مخاطره به سرعت به حالت طبیعی بازگردد از تاب آوری برخوردار است. بی شک در شهرهای تاب آور امنیت شهروندان در برابر بحران ها و حوادث غیر مترقبه مانند بیماری های واگیر آلودگی های محیط زیست، سیل و زلزله حفظ شده و آمار تلفات انسانی در آن به حداقل می رسد. در نتیجه می توان گفت افزایش تاب آوری نسبت به سوانح طبیعی به حوزه ای مهم و گسترده تبدیل شده است، به طور ی که در حال حاضر از حرکت همزمان و متقابل توسعه ی پایدار و مدیریت سوانح به سمت افزایش تاب آوری بحث می شود. تاب آوری بجای جلوگیری، یا کاهش اثرخسارات و تلفات ناشی از بلایای طبیعی، بر بالا بردن عملکرد یک سیستم در مواجهه با مخاطرات تمرکز می کند. و می توان گفت توجه به مبحث تاب آوری در جهت ایجاد جامعه ای انعطاف پذیر در برابر بلایای طبیعی حائز اهمیت فراوانی است. افزایش تاب آوری شهرها در برابر بلایای طبیعی به ویژه زمین لرزه ها به میزان زیادی در کاهش این خسارات و همچنین زمان بهبودی جوامع موثر است. در این میان برنامه ریزان و مدیران شهری به منزله مهم ترین نهادهای درگیر در طراحی کالبد شهرها نقشی اساسی در افزایش تاب آوری جوامع شهری در برابر زمین لرزه دارند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، بحران شهرها ، مدیریت شهری