بررسی تاثیر کوتاه مدت و بلندمدت رویکرد تکلیف محور در ارتقای توانش دستوری عربی آموزان ایرانی

هدف مطالعه­ ی حاضر بررسی تاثیر کوتاه مدت وبلندمدت رویکرد تکلیف­محور در آموزش زمان های فعلی عربی به عربی آموزان ایرانی است. روش پژوهشی اتخاذ شده از نوع شبه تجربی است. شرکت کنندگان شامل ۴۰ دانش آموز دختر و ۴۰ دانش آموز پسر سال یازدهم رشته­ی علوم انسانی در شهر فلاورجان، استان اصفهان است. هشت زمان فعلی شامل ماضی ساده، ماضی نقلی، ماضی استمراری، ماضی بعید، ماضی التزامی، مضارع اخباری، مضارع التزامی، و مستقبل به همراه شکل منفی آن ها به دانش آموزان در دو گروه آموزش داده شد. در گروه کنترل زمان ها با استفاده از روش دستور-ترجمه تدریس شد. درحالی که، گروه آزمایشی آموزش را با رویکرد آموزشی تکلیف­محور دریافت­کردند. آزمون دستور طراحی شده توسط محققان یک بار پیش از آموزش، بار دیگر پس از آموزش، و در آخر سه هفته بعد از آزمون دوم به دانش آموزان داده شد. نمرات زبان­آموزان در هر دو گروه در پس­آزمون و پس­آزمون­باتاخیر نسبت به پیش­آزمون پیشرفت چشمگیری داشت. اما تاثیر استفاده از تکلیف بطور معناداری نسبت به بکارگیری شیوه­ی دستور ترجمه بیش­تر و ماناتر بود. به­ علاوه، زبان­آموزن در گروه آزمایشی (تکلیف محور) عملکرد بهتری در ساختارهای فعلی پیچیده­تر داشتند. این امر می­تواند به­ علت ماهیت ارتباطی و نزدیک به واقعیت فعالیت­ها باشد. درواقع، نتایج بیانگر کارآمدی این رویکرد نوین در زمینه­ ی آموزش عربی هستند.

کلیدواژه ها:

تکلیف محور ، دستور ، ترجمه ، توانش دستوری ، زمان فعل در عربی