اثربخشی شفقت درمانی بر اشتیاق به زندگی پرستاران در بیمارستان

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی شفقت درمانی بر اشتیاق به زندگی پرستاران در بیمارستان بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل پرستاران بیمارستان شهید لواسانی شهر تهران در سال ۱۴۰۱ به تعداد ۷۴ نفر تشکیل دادند. نمونه آماری شامل ۳۰ نفر از پرستاران انتخاب شدند که با روش نمونه گیری غیر تصادفی هدفمند انتخاب شده و سپس با استفاده از گمارش تصادفی در یکی از دو گروه آزمایش ۱۵) نفر) و کنترل ( ۱۵ نفر) قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه اشتیاق به زندگی استفاده شده است. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه مورد درمان مبتنی بر شفقت قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. بعد از اتمام دوره، هر دو گروهمجددا مورد ارزیابی (پس آزمون) قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که میانگین نمره اشتیاق به زندگی پرستاران در پس آزمون گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون معنی دار بوده است. بنابراین شفقت درمانی بر اشتیاق به زندگی پرستاران در بیمارستان تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

شفقت درمانی ، اشتیاق به زندگی ، پرستاران.