اثربخشی اجرای برنامه فلسفه برای کودکان به روش اجتماع پژوهشی بر تاب آوری دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی اجرای برنامه فلسفه برای کودکان به روش اجتماع پژوهشی بر تاب آوری دانش آموزان دختر پایه هفتم شهر قزوین انجام شد. روش این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود . جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه هفتم شهر قزوین به تعداد ۳۷۳۷ که در سال تحصیلی ۹۶-۹۷ بودند . از میان ۲ ناحیه شهر قزوین با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی یک ناحیه انتخاب و از بین مدارس دوره اول متوسطه آن ناحیه، یک مدرسه و از بین کلاسهای پایه هفتم این مدرسه دو کلاس بصورت خوشهای انتخاب شدند، پس از اجرای پرسشنامه تاب آوری کودکان و نوجوان (CYRM-۲۸)۲۸ انگار و لیبنبرگ((۲۰۰۹ بر روی کلیه دانش آموزان این دو کلاس، ۳۰ دانش آموزی که کمترین نمره را در تاب آوری کسب کرده بودند، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. برنامه فلسفه برای کودکان در طول ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد.نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین گروه های مورد مطالعه تفاوت معنیداری وجود دارد. به این معنا که بعد از اجرای برنامه ،تاب آوری گروه آزمایش نسبت به گروه گواه، افزایش معناداری داشته است.نتیجه گیری :بنابراین برنامه فلسفه برای کودکان، در ارتقای سطح تاب آوری کودکان و نوجوانان تاثیر دارد و می توان ز این برنامه در راستای تاب آوری کودکان و نوجوانان استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

فلسفه برای کودکان ، روش اجتماع پژوهشی ، تاب آوری ، کودک و نوجوان.