اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر کیفیت زندگی، تنظیم شناختی هیجان و ادراک از بیماری در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر کیفیت زندگی، تنظیم شناختی هیجان و ادراک از بیماری بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر بود. پژوهش کاربردی و نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر شهرستان تبریز در سال ۱۴۰۰ بودند که از میان آنها تعداد ۳۰ نفر که حائز نشانه های سندرم روده تحریک پذیر بودند به شیوه دردسترس و با توجه به ملاکهای ورود و خروج انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و گروه کنترل جای دهی شدند. پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان و پرسشنامه ادراک بیماری در اختیار دو گروه قرار گرفت. در ادامه گروه آزمایش پکیج طرحواره درمانی هیجانی را به مدت ۱۲ جلسه یک ساعته دریافت کردند و گروه کنترل در این مدت به فعالیتهای روزمره خود پرداختند. پس از پایان جلسات درمانی مجددا هر دو گروه آزمایش و کنترل به پرسشنامه های مربوطه پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانسچند متغیره و تک متغیره نشان داد طرحواره درمانی هیجانی بر تنظیم شناختی هیجان و ادراک از بیماری بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر اثر معنادار دارد؛ در حالی که طرحواره درمانی هیجانی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر اثر معنادار ندارد. این یافته ها دارای تلویحات عملی در عرصه های بالینی بوده که برای بالینگران قابل توصیه است.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی هیجانی ، کیفیت زندگی ، تنظیم شناختی هیجان ، ادراک از بیماری ، سندرم روده تحریک پذیر.