بررسی اثر بخشی گروه درمانی مدیریت استرس بر انگیزه پیشرفت و هیجانات پیشرفت دانش آموزان تیزهوشان شهرستان ساری

در این پژوهش با هدف بررسی تاثیر گروه درمانی مدیریت استرس بر انگیزه پیشرفت و هیجانات پیشرفت دانش آموزان تیزهوش، از روش تحقیق آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان تیزهوش شهر ساری در سال تحصیلی ۴۰۰-۴۰۱ بود. نمونه پژوهش شامل ۳۰ دانش آموز بود که از بین ۱۰۰ نفر دانش آموزی که به پرسشنامه های انگیزه پیشرفت و هیجانات پیشرفت پاسخ داده اند و نمرات آنها یک انحراف استاندارد پایینتر از میانگین بوده است. نمونه به صورت تصادفی به دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل تقسیم شد. در گروه آزمایش، ۱۰ جلسه روش مدیریت استرس به مدت ۵٫۱ ساعت در هفته برگزار شد، اما گروه کنترل هیچ برنامهای دریافت نکرد. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه های انگیزه پیشرفت و هیجانات پیشرفت هلمریچ بودند. برای تحلیل داده ها، علاوه بر استفاده از روش آمار توصیفی، از آزمون تحلیل کوواریانس نیز استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که روش گروهی مدیریت استرس به شکل معناداری (p< ۰.۰۵) موجب افزایش انگیزه پیشرفت و هیجانات پیشرفت و مولفه های مربوط به آنان میشود. با توجه به نتایج به دست آمده، میتوان نتیجه گرفت که استفاده از روش گروهی مدیریت استرس میتواند برای افزایش انگیزه و هیجانات پیشرفت در دانش آموزان تیزهوشان موثر باشد. این نتایج میتوانند به عنوان راهنمایی برای تدوین برنامه های آموزشی و پرورشی در نظر گرفته شوند که بهبود عملکرد و رشد دانش آموزان تیزهوشان را هدف خود قرار داده اند.

کلیدواژه ها:

گروه درمانی ، مدیریت استرس ، انگیزه پیشرفت ، هیجانات پیشرفت ، دانش آموزان تیزهوشان.