پیشبینی خودناتوان سازی تحصیلی براساس پیوند با مدرسه و تاب آوری تحصیلی در دانش آموزان دوره متوسطه دوم

این پژوهش با هدف پیشبینی خودناتوانسازی تحصیلی براساس پیوند با مدرسه و تاب آوری تحصیلی در دانش آموزان دوره متوسطه دوم انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود . جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر اصفهان در سال ۱۴۰۱ بود، که از بین آنها با روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به فرمول پلنت ۲۰۰ دانش آموز دختر انتخاب شد. گردآوری اطلاعات با پرسشنامه خودناتوان سازی تحصیلی (شوینگر و اتینسرپلستر، (۲۰۱۱، پرسشنامه پیوند با مدرسه (رضایی شریف و همکاران، (۱۳۹۶ و پرسشنامه تاب آوری تحصیلی (ساموئلز، (۲۰۰۴ انجام شد. تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی (میانگین و انحرافمعیار) با ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد. نتایج نشان داد که بین نمره کل پیوند با مدرسه و هر یک از ابعاد آن با خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان دختر همبستگی منفی و معناداری وجود دارد .(P<۰/۰۵) این رابطه بین نمره کل تاب آوری تحصبلی و ابعاد آن با خودناتوانسازی تحصیلی در دانش آموزان دختر نیز منفی و معنادار بود .(P<۰/۰۵)

کلیدواژه ها:

پیوند با مدرسه ، تاب آوری تحصیلی ، خودناتوان سازی تحصیلی ، دانش آموز.