اثر بخشی تکنیک های فراشناخت بر کاهش تعارض مادر – کودک در حوزه تکالیف درسی کودکان مبتلا به نقص توجه

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش تکنیک های فراشناخت بر کاهش تعارض مادر-کودک در حوزه تکالیف درسی به مادران دانش آموزان مبتلا به نقص توجه-بیش فعالی ابتدایی شهر اصفهان انجام شد. پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه چهارم و پنجم دبستان ناحیه چهارشهر اصفهان بود. با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای نمونه ای به حجم ۳۴ نفر انتخاب شد و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش، ۱۷ نفر و کنترل، ۱۷ نفر گمارش شدند. ابزارهای جمع آوری داده های پژوهش شامل پرسشنامه تشخیص اختلال نقص توجه-بیش فعالی جردن ( ۱۹۹۲ ) و سنجش تعارض والد -فرزندی در رابطه با تکالیف شب دهکردی و گرجی ( ۱۳۹۴ ) بود. تحلیل داده ها با روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس با نرم افزار SPSS-۲۲ انجام شد میانگین نمرات آزمودنی های گروه آزمایش و نتایج نشان داد که در تعارض والد -فرزندی در رابطه با تکالیف شب بین میانگین نمرات گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد( ۰۵ / ۰ > P ). با توجه به نتایج این مطالعه از آموزش تکنیک های فراشناخت در کنار سایر روش های آموزشی و درمانی در رابطه با کاهش تعارض کودکان و مادران آن ها می توان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

نقص توجه-بیش فعالی ، تعارض والد -کودک ، تکنیک فراشناختی ، دانش آموزان پسر