رابطه ذهن آگاهی با تاب آوری در کارکنان کمیته امداد شهر اصفهان

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین ذهن آگاهی با تاب آوری در کارکنان کمیته امداد شهر اصفهان بود. روش: این مطالعه از نوع همبستگی است که در زمره تحقیقات توصیفی بر روی کارکنان انجام شد. جامعه آماری: تعداد ۵۰ نفر کارکنان کمیته امداد شهر اصفهان، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. افراد نمونه پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویدسون ( ۲۰۰۳ ) و پرسشنامه پنج وجهی ذهن آگاهی از بایر و اسمیت ( ۲۰۰۶ )، را تکمیل نمودند و داده ها با آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد بین ذهن آگاهی و تاب آوری رابطه وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت با متغیرهای همچون تاب آوری و ذهن آگاهی می توان به افزایش معنای زندگی کارکنان و در نتیجه رضایت شغلی و زندگی آنها را افزایش داد، کارکنانی که ذهن آگاهی بالاتری دارند، قدرت تاب آوری بالاتری نیز دارد. ذهن آگاهی با خرده مقیاس های تاب آوری(عدم واکنش،پذیرش مثبت تغییرات،معنویت)ارتباط معنادار نداشت (p≥۰/۰۵) و ذهن آگاهی با خرده مقیاس های تاب آوری( شایستگی،احترام به غرایز، کنترل) ارتباط معنادار داشت (P≤۰/۰۵).

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، تاب آوری ، کارکنان کمیته امداد