عوامل موثر بر خودپنداره و رابطه آن با انضباط کارکنان اداره کل راه و شهرسازی استان اصفهان

امروزه منابع انسانی به عنوان ارزشمندترین سرمایه ی بشری در سازمان ها به شمار می رود و داری بالاترین جایگاه در امر توسعه است. لذا مطالعه و شناخت ابعاد مختلف منابع انسانی اهمیت ویژه ای دارد. رفتاری که هر فرد در موقعیت های مختلف از خود نشان می دهد تقریبا به طور مستقیم تحت تاثیر تصور و پنداری است که وی از کل خود دارد. تصویر انسان از وجود خود می تواند تلاش، خلاقیت، نظم و انضباط را در رفتار وی متجلی کند . این پژوهش به دنبال این است که عوامل موثر بر خودپنداره را شناسایی و دسته بندی کرده و رابطه آن را با انضباط کارکنان مورد سنجش قرار دهد. به همین دلیل در گام اول با انجام تحقیقات کتابخانه ای (مبانی نظری، پیشینه پژوهش و ...)، برخی ازعوامل موثر برخودپنداره که شناخته شده است را مورد توجه قرار داد سپس با استفاده از تکنیک دلفی عوامل موثر بر خودپنداره را شناسایی کرد که این عوامل در ۳ دسته فردی، سازمانی و اجتماعی قرار کی گیرند. ۱۵ مولفه احصاء شد و براساس این مولفه ها, پرسشنامه ای با ۴۹ گویه طراحی شد که پس از تایید، وضعیت خودپنداره در سازمان متبوع مورد سنجش قرار گرفت و پس از آن رابطه خودپنداره با انضباط کارکنان آن مجموعه مورد بررسی قرار گرفت. لازم به یاداوری است که این تحقیق ماهیت آمیخته دارد (کیفی-کمی). این پژوهش ازلحاظ هدف کاربردی است و از لحاظ شیوه اجرا از نوع پژوهش هایپیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق کلیه کارکنان اداره کل راه و شهرسازی استان اصفهان است به تعداد ۲۰۸ نفر بود و روش نمونه گیری به شیوه تصادفی ساده است و حجم نمونه با در نظر گرفتن خطای ۱۰ % به تعداد ۷۸ نفر تعیین شد. نتایج حاکی از آن است که میزان تاثیر عوامل فردی، سازمانی و اجتماعی بر خودپنداره یکسان نیست، در بین عواملی که بر خودپنداره موثر هستند بیشترین تاثیر را عوامل سازمانی و اجتماعی دارند وکمترین تاثیرگذاری نیز به عامل فردی بر می گردد. بین فاکتورهای موثر بر خودپنداره و انضباط کارکنان نیز رابطه مستقیم و معنی داری (P=۰/۰۰۱) وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خودپنداره ، انضباط ، عوامل فردی ، عوامل سازمانی ، عوامل اجتماعی