پیش بینی رضایت شغلی بر اساس سلامت عمومی، خویشتن پنداری و خودکنترلی دبیران دوره اول متوسطه شهر گلپایگان در سال ۱۴۰۱

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی رضایت شغلی بر اساس سلامت عمومی، خویشتن پنداری و خودکنترلی دبیران دوره اول متوسطه شهر گلپایگان در سال ۱۴۰۱ انجام شده است. به این منظور ۱۲۰ مشارکت کننده از دبیران دوره اول متوسطه شهر گلپایگان با استفاده از نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ۳۴ نفر از مشارکت کنندگان مرد و ۸۶ نفر زن بودند. میانگین سنی مردان مشارکت کننده در پژوهش ۳۹/۳۶ و زنان ۴۱/۲۶ بود. مشارکت کنندگان در ابتدا پرسشنامه مشخصات دموگرافیک را پر کردند و سپس به پرسشنامه های مقیاس خودکارآمدی شرر و همکاران (SHSAQ)، پرسشنامه ۴۹ سوالی خویشتن پنداری زاکربرگ (ZSSQ)، پرسشنامه سلامت عمومی ۲۸ سوالی گلدبرگ (GHQ-۲۸) و پرسشنامه ۷۲ سوالی رضایت شغلی هرزبرگ (JDQ-۳۶) پاسخ دادند. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که خودکترآمدی، سلامت عمومی و خودکنترلی در مجموع می توانند ۳۲ درصد از رضایت شغلی را پیش بینی نمایند. همچنین تحلیل ها نشان دادند که سلامت عمومی (B=-۰/۵۸۳ و P=۰/۰۰۱) و خودکنترلی (B=۰/۴۷۱ و P=۰/۰۰۱) به تنهایی می تواند رضایت شغلی را پیش بینی نماید. اما خویشتن پنداری به تنهایی توان پیش بینی رضایت شغلی را نداشت. در مجموع می توان نتیجه گیری کرد که سلامت عمومی و خودکنترلی نقش مهمی در رضایت شغلی معلمان دارند و بررسی و توجه به پان ها آن ها در معلمان بسیار مهم می باشد.

کلیدواژه ها:

سلامت عمومی ، خویشتن پنداری و خودکنترلی و رضایت شغلی