انتخاب بهینه کارکنان مناطق مرزی بر اساس سیاست استخدام نیروی انسانی بومی

عدالت فضایی در ایران از دو جنبه شرایط محیطی و تصمیمات مدیران تاثیر می پذیرد. شاخص عدالت فضایی در مناطق مرزی ایران وضعیت مطلشوبی ندارد. ازاین رو مطالعه علت این ضعف ضرورت دارد. تحقیقات نشان میدهد رویکرد امنیتی در مدیریت مرز، بهبود امنیت سخت را به همراه دارد ولی باعث تشدید عقب افتادن این مناطق از حیث عدالت فضایی می شود. در این مقاله، راهکارهای بهینه سازی مقوله امنیت نرم به شیوه توصیفی تحلیلی مورد بررسی قرار می گیرد. بررسی های عوامل مختلف در این مقاله نشان می دهد چون بعد امنیت نرم بر اساس مشارکت مرزنشینان در تامین امنیت و اعتماد به مرزنشینان است؛ لذا استفاده از رویکرد امنیتی در مدیریت مرز، باعث کاهش شدید این بعد شده و تمایل ساکنان مناطق مرزی را به عضویت در احزابی که طبق اساسنامه شان نه به سرود ملی و نه به پرچم و نه به احزاب ایران پایبندی دارند افزایش می دهد. راهکار ارائه شده نگارندگان برای بهبود این بعد، انتخاب بهینه کارکنان مناطق مرزی بر اساس سیاست استخدام نیروی انسانی بومی با شرایط رفاهی مناسب است.

کلیدواژه ها:

امنیت سخت ، امنیت نرم ، ساکنان مرزی ، نیروی انسانی بومی ، مدیریت