تاثیر تغییرات الگوی حرکتی اندام فوقانی بر متغیرهای بیومکانیکی راه رفتن (مطالعه مروری)

مقدمه و اهداف: نوسان اندام فوقانی در حین راه رفتن به عنوان عاملی تعاملی بین دستها، پاها و تنه به اثبات رسیده است و دارای تاثیرات مهمی بر الگوی طبیعی راه رفتن اندام تحتانی میباشد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تغییرات الگوی حرکتی اندام فوقانی بر متغیرهای بیومکانیکی راه رفتن بوده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به وسیله بررسی پایگاه های Science ، Ovid ، Google Scholar ، PubMed ، Scopus Clinical Key ، Medline ، DOAJ ، Mesh ، ProQuest ، Direct در بازه زمانی ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ ، با استفاده از واژگان مرتبط با موضوع انجام شده و مقالات با توجه به معیارهای ورود و خروج انتخاب گردیدند. یافته ها: یافته های تحقیق حاضر حاکی از این بود که تغییر الگوهای اندام فوقانی تاثیرات متفاوتی بر متغیرهای کینماتیکی، فضایی زمانی و کینتیکی راه رفتن دارد. نتیجه گیری: متغیرهای مربوط به فرکانس و طول گام و سرعت در ارتباط با حیطه های کینماتیکی و فضایی زمانی و نیز متغیر گشتاور در حوزه کینتیک بیشترین تغییرات را در هنگام تغییر این الگوها نشان میدهد.

کلیدواژه ها:

الگوی حرکتی اندام فوقانی ، متغیرهای بیومکانیکی ، راه رفتن