مطالعه تطبیقی جرم افشای اسرار بیماران

زمینه و هدف: رازپوشی و رازداری از جمله مکارم اخلاقی است یک فرد متعهد نه تنها باید از باز کردن اسرار دیگران خوددارینماید بلکه تا آنجا که ممکن است از افشای اسرار شخصی خود نیز بپرهیزد، حال اگر سری به اشخاصی مانند پزشک و یا سایر کادرهای نظام سلامت که به اعتبار شغل و حرفه و وضع خاص اجتماعی خود، طرف اطمینان و اعتماد جامعه هستند، سپرده شود و آنان پرده دری و افشای راز نمایند، ضررعمده این خیانت در امانت، دامنگیر اعتبار و حیثیت جامعه پزشکیو نهایتا کل عاید جامعه می شود.روش پژوهش: این نوشتار به شیوه توصیفی و تحلیلی و به روش مطالعه کتابخانه ای، به واکاوی جرم افشای اسرار بیماران(سر حرفه ای) می پردازد.یافته ها و نتیجه: زمانی که مردم در مراجعات خود به آن طبقه از افراد که مقتضای کارشان با خبر شدن از اسرار دیگران است، دستخوش بی اعتمادی و بددلی می شوند و حتی المقدور از مراجعه به آنان خودداری نموده و یا از بیان کامل و دقیق حوال و اطلاعات لازم برای تشخیص پزشکی دقیق و تشخیص افتراقی بیماری پرهیز می نمایند و بالنتیجه، عدم مراجعه مردم ولو قلیلی از مردم به پزشک و یا عدم ارائه اطلاعات ددقیق به پزشک، بهداشت و سلامت عمومی افراد و اجتماع، به مخاطره می افتد. پس ملاک قابل مجازات بودن افشای سر و راز پزشکی، قوت و اهمیت جنبه عمومی این عمل و قبح حرفه ای آن است.

کلیدواژه ها:

افشای راز ، اسرار بیماران ، محرمانگی ، رفتار حرفه ای ، حریم خصوصی ، حفظ اطلاعات