گستره جهانی حق بر سلامت با نگاهی بر اسناد بین المللی و نظام حقوقی ایران

حق بر سلامت به عنوان یکی از مهمترین مصادیق حقوق بشر می باشد. حق مزبور در بسیاری از اسناد بین المللی به رسمیت شناخته شده است . کشور ایران به برخی از این اسناد پیوسته و در قوانین داخلی خود نیز به این حق پرداخته و مقرراتی را در این زمینه به تصویب رسانده و اقداماتی برای رعایت حق بر سلامت انجام داده است . این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به بررسی جایگاه حق بر سلامت در اسناد بین المللی و قوانین داخلی جمهوری اسلامی ایران می پردازدحق . بر سلامتی یکی از حقوق بشری است که برای استیفای سایر حقوق بشری نیز ضروری قلمداد می شود. بررسی علل و موانع عدم اجرای حق بر سلامت در ابعاد بین المللی از وظایف مهم سازمانهای بین المللی مربوطه در این زمینه می باشد. در مقدمه اساسنامه سازمان بهداشت جهانی حق هر انسان برای دسترسی به بالاترین سطح ممکن سلامتی عنوان شده است . محقق شدن حق بر سلامت در تمامی کشورها نیازمند یک انسجام جهانی و بین المللی و همکاری تمامی دولت ها را می طلبد. متاسفانه با پیشرفت فناوری و تکنولوژی ، کماکان اکثر کشورها در زمینه اجرای حق بر سلامت درکشور خود عاجز هستند که باید یک عزم جهانی در این زمینه ایجاد شود تا بتوان شاهد برقراری این حق در تمامی کشورها و افزایش ارتقای سلامت در ابعاد بین المللی و جهانی بود.

کلیدواژه ها:

حق بر سلامت ، حقوق بشر ، مقررات بین المللی و ملی ، حقوق بین الملل ، سازمان جهانی بهداشت .