پیامد آزاد کردن پروبیوتیک ها در روده ی حیوانات

پروبیوتیک ها میکروارگانیسمهای زنده ای هستند که، وقتی از طریق دستگاه گوارش تجویز شوند، تاثیر مثبتی بر سلامت میزبان دارند. یکروارگانیسمهای مورد استفاده در خوراک دام عمدتا گونه های باکتریایی متعلق به جنس های مختلف لاکتوباسیلوس، انتروکوکوس، پدیوکوکوس وباسیلوس هستند. پرو یبوتیک های دیگر قارچهای میکروسکوپی می باشند، ازجمله مخمر ساکارومایسز هستند. بعضی از پروبیوتیکها یکروارگانیسمهای عادی ساکن در دستگاه گوارش می باشند، در حالی که برخی دیگر نیستند. دز پروبیوتیک ها 106-107 واحد تشکیل کولونی به ازای هر گرم به طور مداوم در جیره تجویز می شوند تا تعادل بین میکروارگانیسم های پروبیوتیک و باکتری های مقیم فلورمیکروبی در روده ایجاد شود. مکانیسم های عمل متفاوتی از پروبیوتیک پیشنهاد شده، اما اغلب فثط در حد فرضیه بوده. تاثیر مثبت پروبیوتیک می تواند ناشی از تغذیه مستقیم پروبیوتیک ، یا اثرسلامت ، با فعالیت پروبیوتیک ها به عنوان اصول زیستی فلورمیکروبی روده و تقویت ایمنی طبیعی میزبان باشد. به طور کلیپروبیوتیک ها تحت شرایط کنترل شده آزمایشی بهره وری پایینی نشان می دهد ، اما در شرایط حیوانات اهلی، زمانی که فلورمیکروبی روده نامتعادل است به نظر می رسد فعالیت برخی از پروبیوتیک ها بهتر می باشد . در سال 1994، دستورالعمل های بخشنامه ÈÇ برای ارزیابی افزودنی های در تغذیه دام از جمله پروبیوتیک ها و آنزیمها (بخشنامه ÈÇ 40/94 ) تغییر داده شده اند. مکانیسم عمل همه ی پروبیوتیک ها به منظور بهبود استفاده در آینده باید کاملا تعریف شود.

کلیدواژه ها:

تغذیه دام ، میکروارگانیسمها ، پروبیوتیک ها ، رشد ، راندمان تبدیل خوراک ، سلامت حیوان