مقایسه ثبات اندام فوقانی در زنجیره حرکتی بسته در نوجوانان دارای هایپرموبیلیتی و سالم

مقدمه و هدف:هایپرموبیلیتی بیانگر افزایش محدوده طبیعی حرکات مفاصل، در غیاب هر گونه بیماری زمینه ای بافت همبند است که تحت تاثیر سن، ژنتیک، جنسیت، آمادگی جسمانی و بیماری های بالینی می باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه نتایج آزمون ثبات اندام فوقانی در زنجیره حرکتی بسته در نوجوانان دارای هایپرموبیلیتی و سالم بود. مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش حاضر را دانش آموزان دارای هایپرموبیلیتی یا عدم هایپرموبیلیتی تشکیل دادند که تعداد ۱۲۰ دختر و پسر دانش آموز با دامنه سنی ۱۷ و ۱۸ سال بصورت نمونه هدفمند و داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. شرکت کنندگان در دو گروه ۱) هایپرموبیلتی (۶۰ نفر) و ۲) سالم یا عدم هایپرموبیلیتی (۶۰ نفر) تقسیم شدند. اندازه گیری تن سنجی و آزمون ثبات اندام فوقانی در زنجیره حرکتی بسته انجام شد. با استفاده از آزمون آماری تی مستقل (یومن ویتنی) مقایسه بین گروهی انجام شد. سطح معناداری کمتر از ۰۵/۰=P در نظر گرفته شد و تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد بین نتایج آزمون ثبات اندام فوقانی در زنجیره حرکتی بسته بین دو گروه هایپرموبیلیتی و سالم اختلاف معنا دار بود (۰۰۱/۰=P).نتیجه گیری: عملکرد دانش آموزان سالم در ثبات اندام فوقانی با زنجیره حرکتی بسته بهتر از دانش آموزان دارای هایپرموبیلیتی بود.

کلیدواژه ها:

ثبات عملکردی ، هایپرموبیلیتی ، نوجوانان