تاثیر خودگفتاری آموزشی بر یادگیری مهارت لیوان چینی با استفاده از الگودهی در فضای مجازی

زمینه و هدف: خودگفتاری یکی از موثرترین روش های مداخله ی ذهنی است که ورزشکاران اخیرا از آن بهره می برند. الگودهی به خصوص الگودهی ویدیویی هم سهم بسزا و ویژه ای در یادگیری دارد. با توجه به این موضوعات، پزوهش حاضر به بررسی تاثیر خودگفتاری آموزشی بر یادگیری مهارت لیوان چینی با استفاده از الگودهی در فضای مجازی در پسران پایه ی پنجم ابتدایی می پردازد.روش بررسی: جامعه آماری مورد استفاده پژوهش شامل۶۰ نفر از دانش آموزان پسر دو کلاس از پایه ی پنجم ابتدائی بود که بصورت تصادفی برای انتخاب نمونه ی این پزوهش انتخاب شدند. روش تحقیق به صورت نیمه تجربی است. از میان این ۶۰ نفر مجددا به روش تصادفی ساده ۳۰ نفر به عنوان نمونه آماری در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. تمامی شرکت کنندگان بااستفاده از رضایت نامه و اعلام رغبت در این پژوهش مارا همراهی کردند. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون شاپیرو ویلک و برای بررسی اثرات خود گفتاری آموزشی بر یادگیری مهارت لیوان چینی از آزمون تی زوجی استفاده شد.نتایج و یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش، معناداری گروه خودگفتاری آموزشی بر مهارت لیوان چینی را نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه تجربی و کنترل مشاهده شد و زمان اجرای مهارت توسط گروه خودگفتاری بهتر از گروه بدون مداخله بود. پیشنهاد پژوهشگر به مربیان و معلمان، استفاده و به کارگیری مداخلات ذهنی و روانی متناسب با کلاس های آموزشی و استفاده از مهارت های شناختی پیچیده برای بهبود کارکردهای مغز و همچنین استفاده ی مفید و سودمند از فضای مجازی جهت ارائه ی الگوها و آموزش های مناسب به دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

خودگفتاری آموزشی ، لیوان چینی ، الگودهی ، فضای مجازی.