تاثیر تمرینات منتخب بر کنترل بازداری کودکان مبتلا به اوتیسم

هدف: اختلال طیف اوتیسم به عنوان یک اختلال نورولوژیکی مطرح شده است که معمولا در سال های اولیه رشد کودک بروز می کند. یکی از تئوری های شناخته شده که در سال های اخیر جهت یافتن رابطه مغز و رفتار در کودکان اختلال طیف اوتیسم مورد توجه محققان قرار گرفته است، تئوری کارکرد اجرایی می باشد. بنا بر نظر محققان حوزه نوروسایکولوژی، ساختارهای مغزی آهیانه و پیشانی در رشد و بلوغ کارکردهای اجرایی در کودکان نقش اساسی دارد. از این رو ارائه مداخله های مناسب می تواند موجب بهبود کارکردهای اجرایی در این کودکان گردد. بنابر این هدف این تحقیق تاثیر تمرینات مربع گام برداری بر کنترل بازداری کودکان مبتلا به اوتیسم بود.روش پژوهشی: روش پژوهش نیمه‎ ‎آزمایشی‎ ‎و با طرح پیش‎ ‎آزمون‎ ‎و پس‎ ‎آزمون با‎ ‎گروه کنترل انجام شد.‎ ‎جامعه آماری شامل کلیه کودکان ۶ تا ۱۲ سال مبتلا به اوتیسم‎ ‎خفیف شهرستان ارومیه بود که به صورت تصادفی هدفمند ۳۰ نفر از آنها انتخاب و در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش (میانگین سنی: ۵۶/۱±۱۲/۸) و کنترل (میانگین سنی:۵۸/۱± ۷۸/۷) قرار گرفتند.ابزار پژوهش پرسشنامه‎ ‎کارکردهای اجرایی بریف فرم والدین بالستر جرارد و همکاران(۲۰۰۰) بود که در پیش آزمون و پس آزمون به طور مشابه هم انجام دادند. گروه آزمایش طی ۱۲ هفته، هفته ای سه جلسه و هر جلسه ۷۰ دقیقه به اجرای تمرینات مربع گام برداری (شیگماتسو و همکاران ، ۲۰۰۶، ۲۰۰۸) پرداختند. داده ها از طریق آزمون تحلیل کوواریانس یکراهه در نرم افزار Spss نسخه ۲۴ تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که با کنترل نمره پیش آزمون، بین نمرات آزمون کنترل بازداری دو گروه تجربی و کنترل در پس آزمون تفاوت معنادار وجود دارد (۰۰۱/۰p=‎). نتیجه گیری: بنابراین انجام این تمرینات می تواند راهبردی موثر برای بهبود کنترل بازداری در کودکان مبتلا به اوتیسم خفیف باشد

کلیدواژه ها:

مربع گام برداری ، کنترل بازدای ، اوتیسم