کارایی روش تلفیقی FANP در پهنه بندی ژئومورفولوژیکی اراضی دشت بجنورد به منظور توسعه فیزیکی محیطی شهر بجنورد

سالانه هزاران هکتار از اراضی مرغوب و حاصلخیز در حواشی شهر ها با مدیریت ناکارآمد شهری تبدیل به اراضی مسکونی و شهری می شود . درحالی می توان با آمایش و مدیریت اراضی با استفاده از روش های نوین، کمترین لطمه به محیط زیست شهری وارد شود و اراضی به تناسب کاربریهای مورد نیاز تخصیص می یابد. هدف از این پژوهش، پهنه بندی اراضی دشت بجنورد به منظور بهینه یابی اراضی جهت توسعه فیزیکی شهربجنورد به عنوان مرکز استان خراسان شمالی، با استفاده از روش تلفیقی فازی- تحلیل شبکه (FANP) می باشد. در این تحقیق از نقشه هایتوپوگرافی زمین شناسی، تصاویر ماهواره ای استفاده شد. با توجه به خصوصیات جغرافیایی منطقه ۱۵ شاخص مهم و اساسی در ۴ گروه اصلیژئومورفولوژی، زمین شناسی، کاربری ومحیطی، دسترسی، دسته بندی و در ژئودیتابیس نرم افزار ARC MAP ذخیره و برای اعمال الگوریتمهای فازی و روش تحلیل شبکه مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت با استفاده از روش تلفیقی ANP -FUZZY بهترین پهنه های جهت توسعهفیزیکی کالبدی شهر بجنورد معرفی و مورد ارزیابی قرار گرفت. باتوجه به کوهستانی بودن منطقه، اختصاص زمین به این منظور محدودیت هاییوجود دارد. طبق محاسبات انجام شده روش فازی در اختصاص شرط های ریاضی و جبری و ایجاد لایه های اطلاعاتی دقیق و علمی و روش ANPدروزن دهی شایسته به آلترناتیوها بسیار کارا و مناسب است و روش تلفیقی آنها نقشه بسیار دقیق و جامعی برای پهنه بندی اراضی به منظور توسعهشهری ارایه می دهد. نتایج روش FANP نشان می دهد ۱۱ / ۱۹ درصد از مساحت دشت بجنورد در کلاس بسیار مناسب قرار دارند. نواحی غربیشهر بجنورد در مسیر جاده بجنورد به گرگان و نواحی شمالی شهر بجنورد و در حوالی روستای لنگر اراضی جنوب شرق شهر بجنورد در حوالیروستای برج و حمید مناسب و مستعد ذکر شده است که این نواحی از نظر فاکتور های ژئومورفولوژیکی برای توسعه فیزیکی شهر بجنورد بسیارمناسب و قابل قبول به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

بجنورد ، توسعه فیزیکی ، ژئومورفولوژی ، تحلیل شبکه (ANP) ، الگوریتم های فازی ، روش تلفیقی FANP