ژئوتوریسم معادن؛ رهیافتی نوین در گردشگری ترکیبی علوم زمین (مطالعه موردی: استان کردستان)

گردشگری به عنوان یک صنعت درحال رشد و موثر در ابعاد مختلف جوامع، رویکرد طبیعت محورانه ای در سالهای اخیر در پیش گرفته است. ژئوتوریسم به عنوان شاخه ای از گردشگری که به طبیعت بی جان تاکید دارد، در کشور ایران دارای پتانسیل بالقوه بالایی است. دیدگاه موردتوجه در پژوهش حاضر، دید ترکیبی به گردشگری علوم زمین، یعنی ژئوتوریسم و معدن است؛ مطالعه توصیفی پیشرو از روش اسنادی برای گردآوری اطلاعات بهره یافته و استان کردستان باتوجه به تنوع و غنای زمین شناسی و وجود معادن متعدد در سراسر آن، به عنوان محدوده موردمطالعه انتخاب شده تا در پتانسیل توسعه ژئوتوریسم معدنی در آن ارزیابی شود. معدن طلای ساریگونی، معدن آهن گلالی و معدن پوکه قزلجه کند در شهرستان قروه، کانسار طلای کرویان سقز و معدن باریت شاهنشین مریوان، پنج معدن مورد بررسی در این پژوهش هستند. نتایج پژوهش بیان از توان توسعه ژئوتوریسم در معادن موردمطالعه دارد. در صورت رونق ژئوتوریسم در معادن، زمینه برای بهبود زیرساخت ها و کاهش اثرات منفی معادن فراهم میشود که این امر میتوان زمینه پیشرفت جوامع محلی را در مقیاس خرد فراهم نماید. همچنین پیشنهاد می شود که شناسایی توان معادن استان و کمیسازی آن با استفاده از مدلهای ارزیابی جهانی در دستور کار متولیان امر و پژوهشگران قرار گیرد .

کلیدواژه ها:

توان محیطی گردشگری ، گردشگری ترکیبی ، گردشگری معادن ، ژئوتوریسم معادن ، استان کردستان