بررسی تعیین کننده های سالمندی موفق در شهر تهران در سال ۱۴۰۱

زمینه و هدف: امروزه یکی از راهبردهای تاثیرگذار بر ارتقای کیفیت زندگی اقشار سالمند، رسیدن به هدف سالمندی موفق است که راه حل مناسبی برای کاهش مشکلات و هزینه های دوران سالمندی است. بر همین اساس، هدف این مطالعه بررسی تعیین کننده های سالمندی موفق در کلان شهر تهران است. روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه کمی مقطعی است. داده ها با استفاده از اجرای پیمایش به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای در میان ۶۳۷ سالمند دارای ۶۰ سال و بالاتر ساکن شهر تهران گردآوری شد. نمونه ها در مناطق ۲۲ گانه شهر تهران، متناسب با حجم جمعیت سالمندان در هر منطقه انتخاب شدند. روابط دومتغیره و چندمتغیره برحسب سطح تحلیل با بهره گیری از آزمون های کای اسکوئر و رگرسیون لجستیک چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: شیوع سالمندی موفق در شهر تهران  ۶/۱۹درصد بود. نتایج تحلیل رگرسیون لجستیک چند متغیره بیانگر این بود که متغیرهای سن پایین تر و عدم مصرف سیگار به ترتیب با نسبت شانس ۸/۱ و ۹/۱ شانس سالمندی موفق بیشتری دارند. افراد با سطح تحصیلات ابتدایی، راهنمایی و دانشگاهی ( به ترتیب با نسبت شانس ۲/۹ و ۳/۴) و نیز ورزش روزانه با نسبت شانس ۴/۲، احتمال سالمندی موفق بیشتری را ا زنظر آماری دارند. نتیجه گیری: ارتقای سطح تحصیلات و بهبود سبک زندگی سالم از جمله عدم استعمال دخانیات و انجام فعالیت های بدنی، سالمندی موفق را به دنبال دارد که نیازمند برنامه ریزی بلندمدت و توجه ویژه است.

کلیدواژه ها:

Successful aging ، Education ، Smoking ، Tehran ، سالمندی موفق ، تحصیلات ، استعمال دخانیات ، تهران