واکاوی نماد پرندگان با مضمون پایداری در اشعار شفیعی کدکنی

نماد پردازی در ادبیات پایداری همچون گونه های دیگر ادبی کارکردهای مختلفی دارد و از جمله شگردهای برجسته برای بیان مفاهیم والقای معانی اینگونه مفاهیم است. در میان این نمادها، پرنده و پرواز با ارجاع به کارکرد خود، در دنیای واقعی جایگاه قابل تاملی در ادبیاتکهن و معاصر فارسی دارد. این مقاله با هدف بررسی، تحلیل و تاویل های نمادهای پرندگان در اشعار شفیعی کدکنی نوشته شده است و بهبازتاب مضامین و معانی نمادین پرندگان در شعر شاعرمورد نظر می پردازد. در پژوهش حاضر، از روش اسنادی - توصیفی، مراجعه به منابعکتابخانه ای و فیش برداری از منابع مورد نظر استفاده شده است. براساس یافته ها، پرندگان در شعر این شاعر معانی سمبولیک دربرداشته اند: گاه نماد خود شاعر و شخصی، گاه مفاهیم با اقتضائات زمانی، جو حاکم بر جامعه و حوادث و رویدادهای سیاسی و اجتماعیمثبت و منفی بوده اند. پژوهش از میان آثار آن، دو مجموعه شعری اعم از آیینه ای برای صداها، هزاره دوم آهو کوهی مورد نقد و بررسیقرار گرفته است و نتایج مقاله و میزان بسامد هر یک از پرندگان به صورت نمودار ترسیم گردیده است.

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، نماد ، پرندگان ، شفیعی کدکنی ، آیینه ای برای صداها ، هزاره دوم آهوی کوهی