پیکار با هویت زدایی استعمار در شعر «از معبر سکوت و شکنجه» اثر طاهره صفارزاده

هویت زدایی اصلی ترین راه برای به رخوت کشاندن انسان، سلب کنشگری از او، و به انقیاد کشاندن همه جانبه اوست. تاریخ استعمار مملواز فریبکاری هایی است که به واسطه آن ها استعمارگران با تخدیر و فریب توده ها به اهداف خویش دست یافته اند. بهترین راه برای مقابله بااین پدیده شوم تولید هنر و ادبیاتی اصیل است که بتواند جایگزین هایی را ارائه دهد، بر هویت داخلی تاکید کند و با پایمردی خویش بتوانداز آثار و تبعات منفی فرآیند استعمار بکاهد. این خود مستلزم تلاش های روشنفکرانی است که متعهد باشند، نه روشنفکرنمایانی که خودبازیچه-ی دست استعمارند و در ستیز با استقلال فکری، بومی، ملی و میهنی مداومت دارند. هنر متعهد یعنی هنری که پویاست، هنری کههیچگاه دست از تلاش بر نمی دارد حتی با رسیدن انقلاب به اهدافش، و همواره با ایستایی، از نوع هنر برای هنر، مخالف است. هنر متعهدمبارزه و کنشگری را سرلوحه کار خویش قرار می دهد. در شعر «از معبر سکوت و شکنجه»، طاهره صفارزاده، این بانوی صبر و قناعت مقاومت، جنبه های اصلی هنر متعهد را به تصویر می کشد و با ارجاع به انقلاب های گوناگون در دنیا چراغ راهی برمی افروزد برای تمامانسان ها در تمام دوران ها.

کلیدواژه ها:

هویت زدایی ، استعمار ، معبر سکوت و شکنجه ، طاهره صفارزاده ، انقلاب ، هنر متعهد.