تجلی همدردی از منظر پایداری در داستان های کودک و نوجوان و نسبت آن با تربیت دینی

همدردی، یکی از مفاهیم اخلاقی– تربیتی در ادبیات پایداری و فرهنگ زیستی و اجتماعی انسان هاست. همدردی و همدلی از نظر معناییبسیار نزدیک به هم هستند اما با این حال تفاوت ظریفی نیز دارند. همدردی را قدرت ورود به احساسات یا ذهن فرد دیگر گفته اند وهمدلی قدرت ورود به شخصیت فرد دیگر و تصور تجربیات او بیان شده است. در پژوهش حاضر سازه ی همدلی و همدردی در داستان هایدخترک کبریت فروش: کریستین آندرسن. سرود کریسمس: چارلز دیکنز. ننه مهربون: حسین مجیدی. شاهزاده خوشبخت: اسکاروایلد.ملکه زنبورها: دوستی و بهترین نان برای مهربان ترین حیوان: فرج الهی. مهمان های ناخوانده: باربر، بررسی شده است. پایداری را نیز دوبخش دانسته اند، یکی علنی مثل دفاع و جنگ برای آزادی، دیگر درونی که سبب پایداری، استقامت و مبارزه می شود. از سوی دیگر مفهومهمدردی و همدلی در آموزه های اسلامی مورد بحث واقع شده است. پژوهش حاضر به هدف بررسی سازه ی مذکور و تجلی آن در ادبیاتدینی و داستانی صورت گرفته است و در انتها به رهیافت های تربیتی این مفهوم در نهاد تعلیم و تربیت پرداخته می شود. در آموزه هایاصیل فرهنگ اسلامی نسبت به همدلی و همدردی در مواجهه با دیگر افراد توصیه شده است. بسامد این مفهوم در ادبیات پایداری نمودزیادی دارد که به مصادیق آن اشاره می شود.

کلیدواژه ها:

همدردی ، همدلی ، داستان ، پایداری ، تربیت دینی ، تعلیم و تربیت