نقش خودپنداره شغلی در رابطه بین امنیت شغلی و تعهد سازمانی در مجتمع فولاد مبارکه اصفهان

این تحقیق با هدف تعیین نقش خودپنداره شغلی در رابطه بین امنیت شغلی و تعهد سازمانی در مجتمع فولاد مبارکه اصفهان انجام گرفت. روش و نوع تحقیق حاضر توصیفی-پیمایشی از نوع همبستگی با ماهیت کاربردی و از لحاظ زمانی مقطعی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارشناسان مجتمع فولاد مبارکه اصفهان است که برابر با ۳۶۰۰ نفر گزارش گردید. تعداد نمونه از طریق فرمول کوکران برابر با ۳۴۷ نفر محاسبه گردید. نمونه گیری به روش تصادفی ساده انجام گرفت. براری گردآوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه شامل تعهد سازمانی آلن و میر (۱۹۹۸)، امنیت شغلی نیسی و همکاران (۲۰۰۸) و خودپنداره شغلی سوپر (۱۹۹۰) استفاده شد. روایی محتوایی از طریق مراجعه به متخصص و خبره تایید گردید و پایایی پرسشنامه به ترتیب برابر ۰.۸۵۲، ۰.۸۲۶ و ۰.۷۲۸ محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای Spss۲۳ و Smart Pls۳ انجام گردید. نتایج تحقیق نشان داد امنیت شغلی بر تعهد سازمانی به طور معنی دار تاثیر دارد؛ امنیت شغلی بر خودپنداره شغلی به طور معنی دار تاثیر دارد. امنیت شغلی بر تعهد سازمانی با توجه به نقش تعدیلگر خودپنداره شغلی به طور معنی دار تاثیر دارد؛ ولی خودپنداره شغلی بر تعهد سازمانی تاثیر ندارد و امنیت شغلی بر تعهد سازمانی با توجه به نقش میانجی خودپنداره شغلی نیز تاثیر ندارد.

کلیدواژه ها:

امنیت شغلی ، تعهد سازمانی ، خودپنداره شغلی ، مجتمع فولاد مبارکه اصفهان