مطالبه خسارت ناشی از اجرای تامین خواسته در فرض صدور قرار مبنی بر بی حقی خواهان

مطابق ظاهر ماده ۱۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی، خوانده ای که پیروز دعوای اصلی شده است، در فرضی می تواند از ظرفیت این ماده، جهت مطالبه خسارت وارده ناشی از اجرای قرار تامین خواسته، استفاده نماید که حکم بر بی حقی خواهان یا بطلان دعوای وی صادر شده باشد؛ برخی معتقدند که کلمه حکم در این ماده موضوعیت دارد و در صورت صدور قرار مبنی بر بی حقی خواهان، نمی توان به این ماده رجوع کرد؛ با بررسی رویه قضایی و دکترین موجود، در این خصوص اختلاف نظر دیده می شود؛ با توجه به فلسفه وجودی جبران خسارت ناشی از اجرای تامین خواسته که همان هدف حقوق مسئولیت مدنی، یعنی بازگرداندن شرایط به پیش از ورود ضرر است، به نظر می رسد ذکر کلمه حکم، از باب غلبه می باشد و در فرضی که دادگاه با ورود به ماهیت دعوا، قرار ماهوی مبنی بر بی حقی

کلیدواژه ها:

آیین دادرسی مدنی ، تامین خواسته ، خسارت احتمالی.