ارزیابی میدانی مدل های جذب آب در شرایط تنش هم زمان شوری و خشکی توسط گندم در منطقه نیمه خشک (مطالعه موردی: بیرجند)

به منظور بررسی کارایی شش مدل ماکروسکوپی جذب آب شامل؛ مدل های جمع­پذیر (M۱)، ضرب­پذیر (M۲، M۳ و M۴) و  مفهومی (M۵ و M۶) با استفاده از داده­های مزرعه­ای کشت گندم رقم قدس در شرایط تنش شوری و کم آبی، مطالعه ای در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند در سال زراعی ۸۵-۸۴ در قالب کرت­های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شد. در این مطالعه، سطوح مختلف شوری (۴/۱، ۵/۴ و ۶/۹ دسی زیمنس بر متر) به عنوان کرت های اصلی و چهار سطح آبیاری (I۱، I۲، I۳ و I۴  به ترتیب معادل۵۰، ۷۵، ۱۰۰ و ۱۲۵ درصد نیاز آبی گیاه)، به عنوان کرت­های فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که مدل­ جمع پذیر (M۱) مقدار عملکرد نسبی را در اکثر موارد کمتر از مقدار واقعی برآورد می­کند. به عبارت دیگر اثر تنش هم زمان شوری و خشکی روی کاهش عملکرد گندم کمتر از مجموع اثرات آنها است. سهم تنش خشکی در کاهش عملکرد گندم از سهم تنش شوری بیشتر بود. نتایج نشان داد که در بیشتر موارد مدل M۶ کاهش عملکرد نسبی گندم در شرایط تنش هم زمان شوری و خشکی را بهتر از سایر مدل ها  پیش­پینی می­کند ( ۱۷/۰ RMSD=)، هر چند که مدل M۵ نیز از دقت قابل قبولی (۲۲/۰ RMSD=) برخوردار

کلیدواژه ها:

بیرجند ، خشکی ، شوری ، گندم