یادگیری ترکیبی

هدف از این پژوهش، بررسی اصول یادگیری ترکیبی دروس برای دانش آموزان تمام مقاطع تحصیلی است این مقاله از لحاظ هدف ، کاربردی و از نظر گردآوری داده ها، توصیفی، از رویکرد کیفی، روش سنتزپژوهی بهره برده است. اصطلاح یادگیری ترکیبی به نسل سوم از سیستم های آموزش از راه دور اطلاق می شود. نسل اول، شامل آموزش مکاتبه ای بود که روش ها و ابزارهای آموزشی یک طرفه از قبیل ایمیل، رادیو و تلویزیون را به کار می گرفت؛ نسل دوم، آموزش از راه دور مبتنی بر تکنولوژی های صرف از قبیل یادگیری مبتنی بر وب و یادگیری مبتنی بر کامپیوتر بود و نسل سوم که یادگیری ترکیبی است و به عنوان یک روش برای حداکثرکردن مزایای روش آموزش رودررو و تکنولوژی چندگانه برای یادگیری توصیف می شود.در یادگیری ترکیبی معلم و دانش آموزان کلاس درس را به صورت حضوری برگزار می کنند. معلم کلاس را مدیریت می کند و کنترل کاملی روی مکان،زمان،مسیر وسرعت تدریس دارد. فناوری (معمولا رایانه ها یا تبلت ها) در این روش به عنوان راهی برای ایجاد تعامل بیشتر در کلاس استفاده می شود.یادگیری ترکیبی (که یادگیری تلفیقی نیز گفته می شود) یک روش آموزشی است که تکنولوژی و رسانه های دیجیتال را با کلاس های درس مدرس محور تلفیق کرده است و این به فراگیران انعطاف پذیری بیشتری برای شخصی سازی تجربه یادگیری شان می دهد.بنابراین، باتوجه به مزایا و محدودیت های هر دو نوع آموزش سنتی و الکترونیکی، پدیده ای به وجود آمده است به نام یادگیری ترکیبی، به طور مختصر که در مقاله حاضر به به آن پرداخته شد. از آنجایی که با رویکرد یادگیری ترکیبی مزیت های هر دو رویکرد آموزشی را می توان داشت، این رویکرد به طرق مختلف می تواند در فرآیند آموزش و یادگیری، موثر واقع شود که برخی از این عوامل شامل بازخورد سریع از جانب مربی به دانش آموز، افزایش تعاملات انسانی و انعطاف پذیری در آموزش است.لذا میتوان نتیجه گرفت که استفاده از این رویکرد درحال ظهور در آموزش، صرفا یک مد نبوده، بلکه ضرورتی است که از سویی موجب افزایش اثربخشی دوره های آموزشی و از طرفی کاهش هزینه های مستقیم و غیرمستقیم آموزش میشود.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، تلفیق تکنولوژی ، رسانه های دیجیتال ، آموزش سنتی