توهم معنا در در داستانهای سگ ولگرد، تاریکخانه و تخت ابونصراثر صادق هدایت

پژوهشهای میان رشته ای از نیمهء دوم قرن بیستم باب نوینی را به روی منتقدین و نویسندگان حوزه ادبیات گشود بطوریکه جهان متن عرصه مباحثات مختلف فلسفی ، سیاسی، اجتماعی و ... شد. این باور فلسفی و ساختارشکنانه دریدا که یافتن معنای متعالی و واحد در جهان، توهمی بیش نیست به جهان متن نیز راه یافت . وردپای این باوردرآثار برخی نویسندگان حوزه ادبیات فارسی قرن 14 ، ازجمله صادق هدایت قابل تحلیل و بررسی است. این پژوهش مفهوم فلسفی «توهم معنا یا توه حضور» را از نقطه نظر ژاک دریدا، فیلسوف فرانسوی، در داستانهای «سگ ولگرد» ، «تاریکخانه» و «تخت ابونصر» اثر صادق هدایت مورد بررسی قرار می دهد و تبیین می کند که درهر سه اثر تزلزل معنا وغیبتِ حضور بر متن حاکم است به طوریکه حتی جستجوی سگ ولگرد، بازگشت به تاریکخانه و تناسخ و حضور در جهان ماده پس از مرگ، ره به معنا نمی برد و شخصیت های داستان به جای رسیدن به معنا، در هالهای از توهم و سرگشتگی رها شده اند.

کلیدواژه ها:

توهم معنا ، ژاک دریدا ، صادق هدایت ، فلسفه و ادبیات داستانی قرن 14