نمود ذکر در ادب فارسی

یاد خدا یکی از لزوم راه سلوک است تا ذکر با وجود آدمی عجین نشود ،طی باقی راه ممکن نیست چگونه می توان یاد و تمنّای غیر را در سر داشت و بر زبان ذکر حق؟ چگونه می توان منتظر نتایج ذکر بودو در عین حال چشم به دست شیطان داشت؟ ذکر بریدن از ماسوی الله و توجه کامل به باری تعالی است .- چه به زبان چه به دل- ذکر محبت و شوق را در دل بیشتر و بیشتر می کندتا جایی که تنها خدا در دل و جان می ماند ودگر هیچ .حتی وجود ذاکر از میانه رخت بر می بندد.ذکر صیقل دلهاست و .......... بررسی لزوم ذکر و انواع و نتایج آن در معدودی از آثار برتر ادب فارسی موضوع این مقاله است .باشد که به اندازه ی قدمی راه سلوک نموده شود . و البته که توفیق از جانب خداست.

کلیدواژه ها:

خدا ، دل ، ذکر ، ذاکر ، صلاح ، فساد