داستانهای پارسی به روایت نویسندگان غیر پارسی

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 736

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCPLIR01_143

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1391

چکیده مقاله:

در اواخر قرن هجده و اوایل قرن نوزدهم میلادی و اوج گیری مکتب رمانتیسم در اروپا، نویسندگان بسیاری برای آفرینش ادبی از ادبیات شرق بهره جستند. تامس مورنیز در خلق شعر روای بلند خود به نام «لاله رخ» (Lalla rookh, 1817) تاریخ و فرهنگ و داستانهای کهن ادب فارسی را چنان به هم پیوند زد که در نهایت تصویری غنی و گیرا از ایران پیش روی خواننده غربی قرار گرفت. ادوارد سعید نظریه پرداز فلسطینی- آمریکایی، با مطرح کردن نظریه شرق شناسی (Orientalism, 1979) دریچه جدیدی در مطالعات ادبی گشود و چنین اظهار داشت که توصیف خواهد بود. تئوری سعید شاخه هایی چون ادبیات، سیاست و جامعه شناسی را در هم آمیخت و خوانشی نو از ادبیات شرق نگر غربی ارائه داد. این نوشتار بر آن است تا شعر لاله رخ اثر تامس مور را مورد بررسی قرار داده و بهره گیری سیاسی و اجتماعی شاعر از داستانهای ایرانی و به ویژه داستانهای شاهنامه را در قالب نظریه شرقشناسی ادوارد سعید مورد مداقه قرار دهد.

نویسندگان