ارتباط استرس شغلی با کیفیت زندگی در پرستاران بخش مراقبت های ویژه در بیمارستان های منتخب نیروی دریایی

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 159

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JMARMED-4-4_004

تاریخ نمایه سازی: 5 تیر 1402

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: استرس شغلی در بخش مراقبت های ویژه بر سلامتی و کیفیت زندگی پرستاران تاثیر جدی دارد. توجه به کیفیت زندگی پرستاران و کاهش استرس شغلی می تواند منجر به ارائه بهتر خدمات درمانی در بخش و بیمارستان گردد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط استرس شغلی با کیفیت زندگی در پرستاران بخش مراقبت های ویژه در بیمارستان های منتخب نیروی دریایی انجام شد. روش ها: در مطالعه توصیفی تحلیلی حاضر تعداد ۷۶ پرستار در بخش مراقبت های ویژه در بیمارستان های منتخب نیروی دریایی در جنوب کشور در سال ۱۳۹۹ شرکت داشتند. نمونه گیری به صورت سرشماری و در دسترس انجام شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های استاندارد کیفیت زندگی ۲۶ سئوالی (WHOQOL-BREF) و استرس شغلی بود که توسط پرستاران تکمیل شد و سپس داده ها مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمره استرس شغلی و کیفیت زندگی در پرستاران بخش مراقبت های ویژه در بیمارستان های منتخب نیروی دریایی به ترتیب ۷/۱±۴۲/۹ و ۱۹/۱±۶۲/۳ برآورد شد که هر دو در سطح متوسطی قرار دارد. استرس شغلی با کیفیت زندگی پرستاران ارتباط معکوس و معنی دار دارد. استرس شغلی و کیفیت زندگی با هیچ کدام از متغیرهای دموگرافیک پرستاران ارتباط معنی داری نداشتند. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که بین کیفیت زندگی با استرس شغلی ارتباط معنی دار و معکوس وجود دارد، بدین صورت که افزایش استرس شغلی پرستاران در بخش مراقبت های ویژه بر کیفیت زندگی آنان تاثیر منفی می گذارد و همین امر می تواند بر کیفیت ارائه مراقبت های بالینی در بخش، تاثیر سوء داشته باشد. لذا بهبود کیفیت زندگی و کاهش استرس شغلی می بایست در دستور کار مسئولین بهداشت و درمان قرار گیرد.

نویسندگان

مهران کوچک

Department of Critical Care Medicine, Emam Hossein Medical and Educational Center, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran

رضا محمدی

Department of Nursing, School of Nursing, Bushehr University of Medical Sciences, Bushehr, Iran

میرمحمد میری

Department of Anesthesiology and Critical Care Department, School of Medicine, Emam Hosein Hospital, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :