تاثیر قصه گویی در ساخت طرحواره های شناختی کودکان

کودک انسانی متفاوت است و جهان خاص خود را دارد. این جهان اگر به درستی درک نشود دچار آسیب های جدی خواهد شد. از همین رو باید از رهگذر شناخت ساختار شخصیت، فرایند رشد، الگوهای رفتاری و مولفه های اخلاقی او این جهان را درک کرد. و استفاده از زبانی که با طبع خلاق، بازیگر و سرشار او تناسب داشته باشد، به او کمک کرد تا مسائل خود و جهان اطراف خود را بشناسد و نحوه مواجه درست با آنها را بیابد. طرحواره ها و استعاره ها به انسان کمک میکند اطلاعات دریافتی محیط را در محدوده های شناختی مشخص کدگذاری کند، و این اطلاعات و مفاهیم را به صورت پیش فرض هایی برای نظام شناختی خود کد خوانی و تفسیر کند. مسلح کردن ذهن کودکان با ایجاد طرحواره های مثبت و در راستای رسیدن به اهداف یک جامعه آرمانی، در کودکان از طریق روش های فعال، مانند قصه گویی می توان از بسیاری مشکلات و ناهنجاری های دوران بزرگسالی و بلوغ پیشگیری کرد. قصه دروازه ایی برای ورود به جهان کودکان است، و تاثیر گذار بر طرحواره های آنهاست و به رشد خودپنداره، تجربه و آمیختگی کودک با فرهنگ محیطی کمک میکنند. قصه گویی با بیدار کردن نیروهای درونی کودک و استفاده از دانش طرح واره ای، غیرمستقیم او را از موانع تضادها و نیز امکان و استعدادهایش آگاه میکند و او را به تفکر و تعمق و جست و جو وادار میکند. داستانها زمینه ی عاطفی نیرومندی هستند، چالش های بالقوه ای را نیز برای پردازش شناختی فراهم میکنند. قصه ها با شگردهای غیر واقعی به القای حقیقت میپردازند و در نهایت فرد بخاطر هم ذات پنداری با شخصیت برجسته داستان، متاثر میشود. بی شک یکی از مهم ترین عامل های انتقال پیام قصه به مخاطب یک قصه گوی ماهر است. قصه گو می تواند یک قصه فوق العاده را بد، یا یک قصه بی محتوا را بسیار زیبا تعریف کند.

کلیدواژه ها:

طرح واره ، جهان بینی ، کودکان ، قصه ، قصه گویی