پیش بینی مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه بر اساس سبک دلبستگی منطقی، سهل گیر و مستبد

خانواده دارای کارکردهای مهمی، از جمله بازتولید نیرویی انسانی، تامین نیازهای عاطفی، سلامت روانی، ارتقای ظرفیت تحمل و مدارا، نقش سازنده در تامین یکپارچگی اجتماعی از طریق جامعه پذیری و تربیت فرزندان می باشد. این یژوهش با هدف پیش بینی مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی دانش آموزان دختر مقطع متوسط مشهد بر اساس سبک دلبستگی منطقی و سهل گیر صورت گرفت. این مطالعه به روش توصیفی (از نوع همبستگی) بر روی ۲۰۰ نفر از دانش آموزان دختر دبیرستان های شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۰ انجام شد. دانش آموزان به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش مسئولیت پذیری از مقیاس مسئولیت پذیری شمس (۱۳۹۰) و برای سنجش شیوه های فرزندپروری از مقیاس بامریند (۱۹۷۲) استفاده گردید. داده ها با استفاده از آمار استنباطی همبستگی، رگرسیون چندگانه به روش همزمان و تی مستقل در نرم افزار SPSS تحلیل شدند. یافته های پژوهش بیانگر این بود که شیوه های فرزندپروری قادر به پیش بینی مسئولیت پذیری دانش آموزان است و ۳۹درصد واریانس متغیر مسئولیت پذیری را تبیین نمود. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد از بین سه شیوه فرزندپروری، شیوه فرزندپروری منطقی قادر به پیش بینی مسئولیت پذیری دانش آموزان است. نتایج این مطالعه نشان داد شیوه های فرزندپروری بر مسئولیت پذیری دانش آموزان دختر مقطع متوسطه می تواند اثربخش باشد و از بین سه شیوه فرزندپروری، شیوه فرزندپروری منطقی تاثیر مثبت بیشتری بر مسئولیت پذیری فرزندان دارد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت پذیری ، سبک های دلبستگی ، دانش آموزان