بررسی تاثیر طرحواره درمانی بر کاهش فرسودگی شغلی مشاوران و روانشناسان

زمینه و هدف: یکی از عمده ترین مسائل شغلی که معمولا به شکل واکنش در برابر فشارهای شغلی- سازمانی دیده می شود پدیده فرسودگی شغلی است که نشان دهنده کاهش قدرت سازگاری فرد با عوامل تنش زای محیط کار است. به طور کلی فرسودگی یکی از عوامل ایجاد درگیری، تغییر و یا کناره گیری از کار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر طرحواره درمانی به شیوه گروهی بر کاهش فرسودگی شغلی مشاوران و روانشناسان شهر یزد انجام شد.روش بررسی: از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون– پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. تعداد ۳۰ نفر از مشاوران و روانشناسان که بالاترین میزان فرسودگی شغلی را داشتند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش به مدت ۶ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش مدل طرحواره محور قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. شرکت کنندگان هر دو گروه قبل و بعد از آموزش فرم ۲۲ سوالی پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش را تکمیل کردند.یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس و آزمون t مستقل، نشان داد که در نمرات گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد. به این ترتیب که فرسودگی شغلی و ابعاد خستگی هیجانی و مسخ شخصیت و فقدان موفقیت فردی بهبود یافته است (P <۰/۰۵).نتیجه گیری: در نتیجه می توان گفت طرحواره درمانی به طور معنی داری باعث کاهش فرسودگی شغلی و ابعاد خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و فقدان موفقیت فردی شده است.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، فرسودگی شغلی ، مشاوران ، روانشناسان