بررسی و تحلیل تاثیر اضطراب بیماری کرونا بر امید،آموزش و روانشناسی دانش آموزان در دوران پساکرونا(مطالعه موردی دبستان پسرانه شهید نواب صفوی شهر ازنا)

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش اضطراب بیماری کرونا بر امید،آموزش و روانشناسی دانش آموزان در دوران پساکرونا پسر مقطع ابتدایی شهرستان ازنا انجام شد. این پژوهش به روش توصیفی- همبستگی انجام شد و جامعهآماری آن کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان ازنا در نیمسال اول سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به تعداد ۱۵۰نفر بودند، نمونه مورد مطالعه شامل ۹۰ نفر دانش آموز بودند که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ایمتناسب با حجم بر حسب رشته های عمده تحصیلی انتخاب شد. ابزار به کار گرفته شده در این تحقیق مقیاس اضطراب بیماری کرونا علیپور و همکاران (۱۳۹۸)، پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر، هاریس، اندرسون، هولران،ایرونیک و همکاران (۱۹۹۱)، پرسشنامه روانشناسی ایک وکیل در سال (۲۰۰۵) بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین متغیرهای پیش امید و روانشناسی با سطح معنی داری کمتر از ۰/۰۵، با متغیر ملاک اضطراب بیماری کروانا رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای امید و روانشناسی در مجموع به میزان ۰/۵۶ از تغییرات متغیر اضطراب بیماری کرونا را تبیین می کردند. این می توان نتیجه گرفت که با افزایش امید و خوش اخلاقی در میان دانش آموزان میزان اضطراب بیماری کرونا در آن کاهش پیدا می کند. انجام اقداماتی در زمینه افزایش امید و خوش اخلاقی در میان دانش آموزان در دوران پساکرونا توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، امید ، مهارت تنظیم اضطراب ، دانش آموز ، روانشناسی پسا کرونا