تشریح قانون کاهش مجازات حبس تعزیری،نقاط ضعف و قو ت به عنوان ارفاق در نظام کیفری ایران

امروزه زندا نها، به دلیل افزایش بیرویه زندانیان یا تورم جمعیت کیفری در نظام جزایی دولتها، وبه یک بحران تبدیل شده اند.عملکرد زندانها به عنوان محل اجرای مجازات مثبت ارزیابی نمیشود. لذا باید پذیرفت این مکان فقط برای مدتی بزهکار را ازمحیط اجتماعی دور میکند و در عوض ممکن است پیامدهای اجتماعی، روانی و جسمانی و به تازگی بهداشتی منفیای روی فردزندانی و سایر افراد جامعه بر جای گذارد. زیرا وضعیت های داخلی و خارجی زندان نمی گذارد تا این نهاد وظیفه اصلاحی و تربیتیکیفرشناسانه اش را آ نگونه که شایسته و بایسته است، به انجام رساند . قانون کاهش مجازات های حبس تعزیری که در سال ۹۹ وهمزمان با پیک ویروس کرونا به تصویب رسیده است می تواند دلیل خوبی برای کاهش جمعیت زندان ها باشد قانونگذار بدونمنطق یکسان و به طور بی ضابطه اقدام به کاهش حبس تعزیری در ابعاد مختلف نموده است و اینکه جرایم علیه امنیت از قبیلسرقت و یا جرایم خشونت آمیز از قبیل آدمربایی موضوع ارفاق قانو نگذار قرار گیرند خود نوعی از بین رفتن قدرت و قاطعیت وبازدارندگی قانون در جامعه است و لطمات جبرا ن ناپذیری را به جامعه وارد خواهد ساخت و به همین موازات پیشنهاد اصلاح سریعقانون و حذف ارفاق های بدون منطق در جرایم مهم از این قانون ارائه خواهد شد. مضافا اینکه رویه قضایی و احکام دادگاه ها نشانگرآن است که به عنوان مثال جرایم مهمی از جمله سرقت با گذشت شاکی به راحتی مختومه میشوند و این امر باعث خواهد شد کهاحکام دادگاه ها و دادسراهای جنایی نیز در مبارزه با جرایم از بازدارندگی اندکی برخوردار باشند.

کلیدواژه ها:

جمعیت کیفری ، زندان ، بنیاد های ارفاقی