حفظ و تقویت هویت ملی در آثار ادبی میرزاده عشقی

تاریخ سیاسی و اجتماعی هر ملتی در ادبیات آن ملت انعکاس مییابد. بدون تردید پژوهشگر تاریخ برای درک بهتر و تفسیر گویاتری از رویدادها نیازمند مطالعه منابع ادبی دوره مورد نظر است. ارتباط ایران با اروپا از دوره قاجار گسترش چشمگیری یافت و از طرفی این کشور در کانون توجه قدرتهای استعماری قرار گرفت. در حالی که روابط بین المللی در این دوره براساس مصالح سیاسی و اقتصادی شکل می گرفت، زمامدارانقاجار با بی اطلاعی از این تغییرات و با عقد قراردادهای ننگین با استعمارگران، واگذاری امتیازات به برخی کشورهای استعمارگر، نتایج غیر قابل جبرانی را برای این کشور رقم زدند و اوضاع سیاسی و اجتماعی ایران را هر چه بیشتر تحت تأثیر این وضعیت بین المللی قرار دادند.در این میان، عدهای قلم بدست گرفتند تا به جستجوی یافتن ریشه های ضعف و عقب ماندگی ایران برآیند. به باور آنها منشأ همه بدبختیها و عقبماندگیها، از سویی دخالت بیگانگان و از سوی دیگر فقدان وحدت ملی بود. لذا در قالب سخنرانی، نوشتن مقاله، روزنامه و شعر و با طرح مبانی هویت بخش ملی، ضمن انتقاد از وضعیت موجود، برای اصلاح امور کشور دست به تلاش بسیاری زدند. این مقاله بر آن است تا با نگاهی تاریخی به آثار ادبی میرزاده عشقی تأثیر وی را در حفظ و تقویت هویت ملی، مورد بررسی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

هویت ملی ، ادبیات انتقادی ، قرارداد 1919 ، مجلس ، جمهوری