مولوی و تفکر سیستمی در مدیریت

جهان آفرینش یک سیستم زنده و پویا می باشد . این سیستم از مجموع عناصر و اجزایی تشکیل شده که بر روی هم تأثیر و تأثر دارند و هدف مشترکی را هم دنبال میکنند . به زبانی دیگر این سیستم خلقت با همه کثرت ، عین وحدت است . داشتن چنین بینشی از جهان خلقت ، چنان تفکر و اندیشه ای در انسان پدید می آورد که دیدگاه او درباره امور هستی هم به کل گرایی یا به زبان علمی ، به تفکر سیستمی گرایش پیدا می کند . زیراراه وصول به سرچشمه معرفت گذر از جزیی نگری و تجزیه کردن امور و پدیده هاست. شناخت یک پدیده، مستلزم شناخت ابعاد آن و همبستگی هایش با پیرامون خود و با پدیده های دیگر است . داستان فیل در مثنوی مولوی یکی از نمونه های بارزی است که مولوی می خواهد طرز تفکر سیستمی را در زندگی آموزش دهد و طرز تفکر غیر سیستمی را مورد انتقاد قرار دهد . در این مقاله تفکر سیستمی با تعمق و اندیشه، نمونه هایی از تفکر سیستمی در اندیشه های مولوی شناسایی و مورد بررسی و تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

تفکر سیستمی ، مولوی ، کثرت و وحدت ، مثنوی معنوی ، آنتروپی ، مدیریت سیستمی