کاربرد روشهای زیستی مدیریت مصرف آب در زراعت نخود دیم

این آزمایش در روستای ورمهنگ شهرستان کامیاران واقع در استان کردستان طی دو سال (۱۳۹۵-۱۳۹۶) به صورت کرتهای دو بارخرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار صورت گرفت. در این مطالعه، فاکتور اصلی شامل تلقیح میکوریزا (عدم تلقیح: کنترل و تلقیح با استفاده از قارچ Glomus intraradices و فاکتور فرعی شامل کاربرد کیتوزان ۰)، ۰/۵ و ۱ گرم در لیتر) و فاکتور فرعی- فرعی شامل کاربرد سایکوسل ۰)، ۰/۵ و ۱ گرم در لیتر) بودند. نتایج نشان داد که صفات ارتفاع بوته، تعداد ساقه اولیه، شاخص سبزینگی و عملکرد دانه تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی اختلاف معنیداری در سطح احتمال ۵ و ۱ درصد نشان دادند. در این آزمایش حداکثر ارتفاع بوته در سال اول آزمایش و تحت تاثیر تلقیح با میکوریزا و کاربرد ۰/۵ لیتر کیتوزان و ۱ لیتر سایکوسل حاصل گردید. همچنین حداکثر تعداد ساقه اولیه در سال دوم آزمایش تحت تاثیر تلقیح با میکوریزا و کاربرد ۰/۵ لیتر سایکوسل حاصل گردید. شاخص سبزینگی نیز در تیمار ۰/۵ لیتر کیتوزان حداکثر بود. بر اساس نتایج مقایسه میانگین حداکثر عملکرد دانه در تیمار اثر متقابل تلقیح با میکوریزا و کاربرد سایکوسل ۱ گرم در لیتر در سال اول آزمایش بدست آمد که در مقایسه با شاهد ۲۴/۰۵ درصد افزایش داشت.

کلیدواژه ها:

سایکوسل ، شاخص سبزینگی ، کیتوزان ، میکوریزا.