موانع و محدودیتهای تحقیقات بین رشته ای در ادبیات فارسی

تحقیقات بین رشته ای در دهه های اخیر در مراکز علمی و پژوهشی جهان مورد توجه جدی قرار گرفته است و به تبع آن در سالهای اخیر نهادهای دانشگاهی و سازمان های پژوهشی در ایران نیز تأسیس گرایشهای بین رشته ای را در اولویت کار خود قرار داده اند و در این میان، تعدادی گرایش جدید مرتبط با زبان و ادبیات فارسی مورد تصویب قرار گرفتند. عدم بسترسازی و کم توجهی به مباحث اولیه مقدماتی مرتبط با رویکردهای میان رشته ای ممکن است تلاشهای انجام شده را بی نتیجه یا کم اثر نماید، از این رو شایسته است ابتدا خصوصیات تحقیقات میان رشته ای مورد مطالعه قرار گیرد، علل و زمینه های رواج آن بررسی شود و اصول، مبانی، مفاهیم، کارکردها، رویکردها و روشهای آن موردشناسایی قرار گیرد و با توجه به ویژگیهای زبان و ادبیات فارسی به تأسیس گرایشهای بین رشته ایِ جدید اقدام شود. این مقاله درصدد است تا ضمن یادآوری ضرورت ترویج این گرایشها به آسیب شناسی این تحقیقات در ایران بپردازد و راهکارهایی را برای شکل گیری منطقی و درستِ آنها وبهبود وضعیت پژوهشهای بین رشته ای در ادبیات فارسی ارائه نماید. مهم ترین مشکلات پژوهشهای میان رشته ای در ادبیات فارسی عبارتند از: 1- عدم تفکیک بین پژوهشهای میان رشته ای و پژوهشهای چندرشته ای 2- مواجهه غیر روشمند با تحقیقات میان رشته ای 3-عدم توجه به انواع مختلف تحقیقات میان رشته ای .4- عدم توجه به اینکه گرایش به رویکردهای میان رشته ای در جهان ناشی از تخصص گرایی افراطی بود و این امر در رشته ادبیت فارسی اتّفاق نیفتاده است. -5 بی توجهی به اینکه تأسیس گرایشهای بین رشته ای باید کاربردی و معطوف به حلّمسئله باشد 6- عدم تفکیک میان هنرهای بین رشته ای و پژوهشهای بین رشته ای.

کلیدواژه ها:

پژوهش ، روش تحقیق ، میان رشته ای ، چندرشته ای ، آسیب شناسی