مطالعه بافت، عناصر ساختاری و مدل رسوبی رودخانه کوهستانی میانرود، میرجاوه، جنوب خاوری ایران

رودخانه میانرود در جنوب شرق شهرستان میرجاوه و از نواحی بسیار کم بارش و دارای اقلیمی خشک است. از نظر زمین شناسی در زون ساختاری فلیشی شرق ایران واقع شده است. بیش از ۷۰ درصد سطح حوضه کوهستانی است. جهت مطالعه رسوب شناسی رودخانه تعدا ۱۷ نمونه از کف کانال برداشت شد. روند تغییرات درصد وزنی گراول از بالا دست به پایین دست روندی کاهشی و روند درصد وزنی ماسه و گل روندی افزایشی است گراولها از نظر شکل میله ای، تیغه ای، دیسکی و کروی هستند رخساره های گراولی بر اساس اهمیت عبارتند از: رخساره گراولی Gmm و Gmg در مناطق بالادست و رخساره گراولی Gcm و رخساره گراولی Gh به همراه رخساره های Gp و Gt در مناطق میانی و رخساره آواری دانه ریز Fl و Fm در مناطق پایین دست رودخانه دیده می شود. عناصر ساختاری کانال (عنصر CH)، بستر و سدهای گراولی (عنصر GB)، ماکروفرمهای افزایشی جانبی (عنصر LA) و رسوبات دانه ریز دشت سیلابی (عنصر FF) شناسایی شد. نزدیکی به منشاء، شیب زیاد حوضه و بستر کانال اصلی رودخانه ، کم عمق بودن کانال اصلی رودخانه، پیچش کم، عدم جابجایی و مهاجرت کانال به طرفین، وجود انواع سدهای گراولی در کانال رودخانه و گسترش عنصر ساختاری GB، گسترش گراولهای درشت دانه با طبقه بندی توده ای و افقی شکل در بستر و دیواره رودخانه، وجود رخساره های Gcm، Gh، Gp و Gt، از جمله دلایلی هستند که مدل رودخانه میانرود را به عنوان رودخانه بریده - بریده کم عمق با بستر گراولی معرفی می کند.

کلیدواژه ها:

رخساره آواری ، عناصر ساختاری ، رودخانه بریده بریده ، میرجاوه