پیش بینی اعتماد اجتماعی، خودکنترلی و خودکارآمدی بر اساس سطح فعالیت بدنی در جانبازان و معلولین

زمینه و هدف: اختلالات جسمانی و روانی، به وفور در جانبازان و معلولین مشاهده شده و علاوه بر ایجاد نگرانی، تاثیرات بسیار نامطلوبی بر جنبه­ های مختلف زندگی آن ­ها می­ گذارد. با توجه به این که سلامت جسمانی و روانی، هرکدام به سهم خود می ­توانند در سلامت عمومی جانبازان و معلولین سهم بسزایی داشته باشند، پرداختن به این ابعاد ضروری به نظر می ­رسد. لذا هدف پژوهش حاضر پیش ­بینی اعتماد اجتماعی، خودکنترلی و خودکارآمدی بر اساس سطح فعالیت ­بدنی در جانبازان و معلولین بود.روش ها: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را جانبازان و معلولان استان یزد تشکیل دادند که از این بین تعداد ۱۰۹ نفر (۶۲ جانباز و ۴۷ معلول) به عنوان نمونه آماری به روش دردسترس انتخاب شدند. جهت بررسی متغیرهای پژوهش از مقیاس ­های فعالیت ­بدنی شارکی (۱۹۹۷)، خودکنترلی تانجی (۲۰۰۴)، اعتماد اجتماعی صفاری ­نیا و شریف (۱۳۸۹) و خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲) استفاده شد. داده­ ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین میزان ارتباط بین متغیرها و رگرسیون خطی ساده برای پیش بینی متغیرها تحلیل شد.یافته ها: یافته­ ها نشان داد که نمرات سطح فعالیت ­بدنی به­ طور معناداری قابلیت پیش ­بینی متغیرهای خودکنترلی (۰/۳۹=r) و اعتماد اجتماعی (۰/۳۱=r) را در جانبازان و معلولین دارا می باشد (۰/۰۱>P). اما سطح فعالیت ­بدنی با توجه به همبستگی پایین با متغیر خودکارآمدی (۰/۱۴=r)، قابلیت پیش­ بینی معنادار این متغیر را دارا نمی ­باشد (۰/۱۹=P).نتیجه گیری: با توجه به نتایج پیشنهاد می ­شود برنامه­ ریزی­ های مناسب جهت حضور شرکت افراد جانباز و معلول در فعالیت ­های بدنی منظم به منظور افزایش خودکنترلی و اعتماد اجتماعی و در نتیجه افزایش کیفیت زندگی مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Social Trust ، Self-control ، Self-Efficacy ، Physical Activity ، Veterans ، Disabled