کارایی چند حامل مایع در افزایش زنده مانی باکتری Enterobacter cloacae S۱۶-۳ و اثر زادمایه های تهیه شده بر جوانه زنی و رشد بذور گندم
محل انتشار: فصلنامه دانش آب و خاک، دوره: 33، شماره: 2
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 263
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WASO-33-2_015
تاریخ نمایه سازی: 2 تیر 1402
چکیده مقاله:
در کشاورزی پایدار کودهای زیستی جایگاه ویژه ای دارند. برای عرضه آن ها از حامل های مختلف برای حفظ ماندگاری و زنده مانی باکتری استفاده می شود. این تحقیق با هدف بررسی زنده مانی باکتری Enterobacter cloacae S۱۶-۳ بر روی حامل های مختلف مایع در مدت زمان یک سال انجام پذیرفت. زادمایه های مایع شامل ۹ تیمار با ترکیب گلیسرول، پلی اتیلن گلیکول (PEG)، ترهالوز، کربوکسی متیل سلولز ((CMC، صمغ عربی، پلی وینیل پیرولیدون ((PVP، گلوکز و نشاسته با مقادیر مشخص و در حالات تلفیقی مختلف بودند. در این بررسی، زادمایه های باکتریایی تهیه شده با جمعیت اولیه یکسان (CFU mL-۱۱۰۹) پس از نگهداری در دمای اتاق، از نظر توان ماندگاری و زنده مانی باکتری مورد مقایسه قرار گرفتند. جمعیت باکتری در زمانهای ۰، ۱۵، ۳۰، ۶۰، ۹۰، ۱۲۰، ۱۸۰، ۲۷۰ و ۳۶۵ روز شمارش شد. برای شمارش باکتری های زنده در زادمایه های میکروبی، بعد از تهیه سری های رقت از روش شمارش در کشت نواری درون یک پلیت استفاده گردید. همچنین در این تحقیق اثرات زادمایه های تهیه شده بر جوانه زنی و رشد گیاهچه های گندم در شرایط استریل و به دو روش کشت در پلیت شیشه ای و کشت گلدانی بررسی شد. در کشت گلدانی خصوصیاتی از قبیل طول ساقه و ریشه، وزن تر و خشک ساقه و ریشه اندازه گیری شد. نتایج حاصل از شمارش باکتری ها نشان داد که از میان زادمایه های مایع، بیشترین جمعیت شمارش شده بعد از گذشت یک سال در فرمولاسیون F۵ (صمغ عربی، نشاسته و PEG) (CFU mL-۱۱۰۷) و کمترین جمعیت شمارش شده در فرمولاسیون F۷ (گلیسرول، ترهالوز، گلوکز، صمغ عربی و PEG) به دست آمد، به طوریکه بعد از گذشت ۶ ماه، هیچ جمعیت زنده باکتری شمارش نگردید. همچنین نتایج حاصل از تست جوانه زنی و رشد گیاهچه های گندم در پلیت نشان داد که مواد مورد استفاده در زادمایه های میکروبی اثر بازدارنده بر جوانه زنی بذرها نداشته و حتی در مواردی باعث ترغیب رشد و بهبود جوانه زنی و رشد آن ها گشته اند. به طوری که تمامی بذور مورد استفاده درحضور مایه های تلقیح به طور همزمان شروع به جوانه زنی نمودند. در کشت گلدانی نیز فرمولاسیون F۹ (گلیسرول، گلوکز، صمغ عربی و PEG) و F۴ (ترهالوز، صمغ عربی و PEG) از نظر وزن تر ریشه (به ترتیب ۱۰۲۰ و ۷۴۰ میلی گرم) و وزن تر کل (۱۸۰۰ و ۱۳۹۰ میلی گرم) میانگین های بالاتری را به همراه داشتند. مقایسه این زادمایه ها با تیمارهای شاهد (بدون باکتری و بدون حامل) و سوسپانسیون باکتری (مایه تلقیح بدون حامل) نشان داد که این زادمایه ها در تمام خصوصیات اندازه گیری شده، توانسته اند اثرگذار باشند. با توجه به یافته های این پژوهش از میان فرمولاسیون های مورد آزمایش، زادمایه F۵ و F۹ در افزایش زنده مانی باکتری بهترین نتایج را به همراه داشتند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه قاسمی
دانشجوی کارشناسی ارشد بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
محمد رضا ساریخانی
دانشیار بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
نصرت اله نجفی
استاد شیمی و حاصلخیزی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :