تبیین کنش هاى نمایندگى سیاسى آلمان در شیرازدر جریان جنگ بین الملل اول

اهمیت ژئوپولیتیک ایران در منطقه به عنوان حلقه ى رابط کشورهایى چون روسیه، عثمانى،افغانستان و هندوستان، این کشور را در جنگ جهانى اول مطمح نظر قدرت هاى درگیر در جنگ کرده بود. این اهمیت به خصوص با توجه به وجود قرار داد 1907 که ایران را به دو منطقه ى نفوذدو قدرت فائقه ى جهانى آن زمان یعنى روس و انگلیس و یک منطقه ى بى طرف تقسیم کرده بود، فزونى مى یافت. وجود منطقه ى بى طرف، یک سوى رقابت جهانى را که احساس غبن دربرابر رقیب مى نمود، وسوسه مى کرد که با دست اندازى به منطقه ى بى طرف حوزه ى اقتدار خود را در ایران توسعه دهد به خصوص که این منطقه از چند نظر نقش مؤثرى در نتیجه بخشى جنگو یا مدد رسانى به قدرت اقتصادى و سیاسى قدرت ذى نفوذ در آن ایفا مى کرد. منطقه ى بى طرف که فارس و خوزستان در آن قرار داشت، به خصوص منطقه ى فارس از جهت آن که امن ترین و مهم ترین راه تجارى شیراز-بوشهر را دربر مى گرفت و نیز از آن جهت که سامانه ى تلگراف هند و اروپا از آن مى گذشت بسیار محل توجه بود.به علاوه در آستانه ى جنگ جهانى بدبینى ناشى ازسوء عمل دو قدرت روس و انگلیس، ایرانیان را متوجه قدرت ثالثى مى کرد که بتواند با کمک گیرى از آن در جهت اعاده ى استقلالخود از قدرت ها بکوشد. این مهم وقتى که قرارداد 1915 میان روس و انگلیس بسته شد و منطقه ى بى طرف در محدوده ى نفوذ انگلیس قرار گرفت بیشتر رخ نشان داد. وجود حزب دموکرات در ایران و سیاست هایى که این حزب در نزدیکى به یک قدرت ثالث تعقیب مى نمودو نیز تشکیل نیروى ژاندارمرى در ایران با فرماندهان و افسران سوئدى که هم به دلیل هم نژادى با آلمان ها و هم به جهت مضایقى که دولت انگلیس در وقت حضور آن ها در ایران نسبت بهآن ها اعمال مى کرد این نیرو را در جهت اهداف آلمان ها سوق مى داد، بسترى شد که آلمان ها درجنگ جهانى اول به ایران توجه نمایند و البته دولت هاى سال هاى آغازین جنگ جهانى درایران و گرایش آن ها به آلمان یعنى دولت میرزا حسن خان مستوفى الممالک و میرزا حسن خان مشیرالدوله نیز در این توجه نقش داشته اند.